تو به شفافی شبنم روی برگا

 
من مثل یه برگ زردی که میفته از درختا

تو مثل طراوت گلای نرگس روی قلبم

من نوشتم بی تو هرگز

بین من و تو فاصله غوغا می کنه

یاد حرفای قشنگت منو رها نمی کنه

تو منو گذاشتی رفتی توی روزگار وحشی

توی کوچه های غربت دنبالم حتی نگشتی

 تو مثل ستاره ای که توی شب های سیاهم می درخشی

 و می شی جون پناهم

تو مثل طراوت گلای پونه چرا رفتی از برم ای دیوونه

تو مثل یه تیکه ابری توی آسمون آبی پاک و ساده

 مثل رویا مثل خوابی

 بگو یک بار آره یک بار بر می گردی

 یا هنوزم بی تفاوت یخ و سردی

بین من و تو فاصله غوغا می کنه

یاد حرفای قشنگت منو رها نمی کنه

 تو منو گذاشتی رفتی توی روزگار وحشی

 توی کوچه های غربت دنبالم حتی نگشتی